ΛΑΡΓΚΟ - Απ' την αρχή του κοσμου | LARGO - Ap' tin arxi tou kosmou - Off...

Καταπληκτικό !!!!!!!!!!!!! Αριστούργημα κυριολεκτικά !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
(Στίχοι Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Μουσική Κωνσταντής Παπακωνσταντίνου. Ενορχήστρωση:  Λάργκο)
'' Έχω μια θλίψη που έρχεται απ' την αρχή του κόσμου μαζί με την βαθιά πνοή, την παγωμένη λάμψη.
 Μπήκε στο πρώτο κύτταρο σαν μια μικρή ακίδα κι, ότι απ' αυτό γεννήθηκε, θέλησε να υποτάξει.  
Τ'αμέριμνα μικρά παιδιά, τα ζώα και τα δέντρα ποτέ της δεν τα γλέντησε, δεν είχε τι να κάνει.
 Μα αν έβρισκε συνείδηση, έβγαζε την βουκέντρα κι έσπρωχνε την βαρύθυμη στην τρομερή χοάνη.  
Θλίψη σαν αδιόρατο βελούδο, σαν μετάξι. Κανείς δεν την ανίχνευσε, δεν βρέθηκε ο τρόπος. 
Δεν σου φωνάζει: ''Είμ' εδώ!'' κι, ενώ όλα είναι εντάξει, αυτή ‘ναι που θα φταίει, αν δεν σε χωράει ο τόπος. 
 Όπου τα λόγια είναι φτωχά, το πένθος είναι γλέντι κι όπου μπορούν να ερωτευτούν η όμορφη κυρία  -που από τα ψώνια της γυρνά στο σπίτι ευτυχισμένη- 
κι ο σκελετός που βρέθηκε κάπου στην Σιβηρία  Στρατιές περάσαν απο κεί, χαθήκανε στην δίνη,  σε μια πραγματικότητα ρευστή σαν άγριο μέλι. 
Οι ανήσυχοι σταυρώθηκαν, οι ήσυχοι τρομάξαν 
κι ένας περίπου αλώβητος: ''Ο κύριος δεν με μέλει".  
Θλίψη σαν αδιόρατο βελούδο, σαν μετάξι. Κανείς δεν την ανίχνευσε, δεν βρέθηκε ο τρόπος.
 Δεν σου φωνάζει: ''Είμ' εδώ!'' κι, ενώ όλα είναι εντάξει, αυτή ‘ναι που θα φταίει, αν δεν σε χωράει ο τόπος.''
 Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Notre Dame de Paris Tu vas me détruire (HD)

Notre Dame de Paris είναι μια γαλλο-καναδική μουσική που έκανε το ντεμπούτο του στις 16 Σεπτεμβρίου 1998 στο Παρίσι. Είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα Notre Dame de Paris από το γαλλικό συγγραφέα Victor Hugo. Η μουσική γράφτηκε από τον Riccardo Cocciante (επίσης γνωστή ως Richard Cocciante) και οι στίχοι είναι από τον Luc Plamondon. 

Από το ντεμπούτο του, έχει παίξει σε όλη τη Γαλλία, τη Νότια Κορέα, το Βέλγιο, την Ελβετία και τον Καναδά. Μια μικρότερη έκδοση στα αγγλικά διεξήχθη το 2000 στο Λας Βέγκας, Νεβάδα (ΗΠΑ) και ένα full-length παραγωγή του Λονδίνου, και στην αγγλική γλώσσα, έτρεξε για δεκαεπτά μήνες. Δημοφιλή τραγούδια από την παράσταση, όπως Belle και το Le temps des cathédrales έχουν επίσης μεταφραστεί στα Λευκορωσίας, Καταλανικά, Τσέχικα, Γερμανικά, Λιθουανικά, Πολωνικά, Ρωσικά και Αγγλικά. 

 Notre Dame de Paris, σύμφωνα με το Guinness Book of Records, είχε την πιο επιτυχημένη πρώτη χρονιά του κάθε μιούζικαλ που γράφτηκε ποτέ. Η βαθμολογία έχει καταγραφεί τουλάχιστον επτά φορές μέχρι σήμερα (2007): η αρχική γαλλική ιδέα του άλμπουμ, το οποίο χαρακτήρισε Ισραηλινή τραγουδίστρια Achinoam Nini (aka Noa) ως Esmeralda ακολούθησε μια ζωντανή, πλήρη καταγραφή του αρχικού καστ του Παρισιού. Μια πλήρης καταγραφή του σκορ στα ιταλικά έγινε, μαζί με ένα μόνο δίσκο αποσπάσματα στα ισπανικά από την παραγωγή της Μαδρίτης. Το αρχικό λεύκωμα απορριμμάτων Λονδίνο χαρακτήρισε πολλές από τις αρχικές αστέρων Παρίσι, αλλά μόνο διατηρείται ένα κλάσμα του σκορ στα αγγλικά. Η ορχηστρική ομάδα Ι Fiamminghi ηχογράφησε ένα CD μελωδίες από το σκορ. Ένα πλήρες σύνολο των instrumental κομμάτια υποστήριξη έχει επίσης κυκλοφορήσει.

Notre Dame de Paris is a French-Canadian musical which debuted on 16 September 1998 in Paris. It is based upon the novel Notre Dame de Paris by the French novelist Victor Hugo. The music was composed by Riccardo Cocciante (also known as Richard Cocciante) and the lyrics are by Luc Plamondon.

Since its debut, it has played throughout France, South Korea, Belgium, Switzerland and Canada. A shorter version in English was performed in 2000 in Las Vegas, Nevada (USA) and a full-length London production, also in English, ran for seventeen months. Popular songs from the show, such as Belle and Le temps des cathédrales have also been translated into Belarusian, Catalan, Czech, German, Lithuanian, Polish, Russian and English.

Notre Dame de Paris, according to the Guinness Book of Records, had the most successful first year of any musical ever. The score has been recorded at least seven times to date (2007): the original French concept album, which featured Israeli singer Achinoam Nini (aka Noa) as Esmeralda was followed by a live, complete recording of the original Paris cast. A complete recording of the score in Italian was made, along with a single disc of excerpts in Spanish from the Madrid production. The original London cast album featured several of the original Paris stars, but only preserved a fraction of the score in English. The orchestral group I Fiamminghi recorded a CD of melodies from the score. A complete set of instrumental backing tracks has also been released.

Notre Dame de Paris είναι μια γαλλο-καναδική μουσική που έκανε το ντεμπούτο του στις 16 Σεπτεμβρίου 1998 στο Παρίσι. Είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα Notre Dame de Paris από το γαλλικό συγγραφέα Victor Hugo. Η μουσική γράφτηκε από τον Riccardo Cocciante (επίσης γνωστή ως Richard Cocciante) και οι στίχοι είναι από τον Luc Plamondon. 

Από το ντεμπούτο του, έχει παίξει σε όλη τη Γαλλία, τη Νότια Κορέα, το Βέλγιο, την Ελβετία και τον Καναδά. Μια μικρότερη έκδοση στα αγγλικά διεξήχθη το 2000 στο Λας Βέγκας, Νεβάδα (ΗΠΑ) και ένα full-length παραγωγή του Λονδίνου, και στην αγγλική γλώσσα, έτρεξε για δεκαεπτά μήνες. Δημοφιλή τραγούδια από την παράσταση, όπως Belle και το Le temps des cathédrales έχουν επίσης μεταφραστεί στα Λευκορωσίας, Καταλανικά, Τσέχικα, Γερμανικά, Λιθουανικά, Πολωνικά, Ρωσικά και Αγγλικά. 

 Notre Dame de Paris, σύμφωνα με το Guinness Book of Records, είχε την πιο επιτυχημένη πρώτη χρονιά του κάθε μιούζικαλ που γράφτηκε ποτέ. Η βαθμολογία έχει καταγραφεί τουλάχιστον επτά φορές μέχρι σήμερα (2007): η αρχική γαλλική ιδέα του άλμπουμ, το οποίο χαρακτήρισε Ισραηλινή τραγουδίστρια Achinoam Nini (aka Noa) ως Esmeralda ακολούθησε μια ζωντανή, πλήρη καταγραφή του αρχικού καστ του Παρισιού. Μια πλήρης καταγραφή του σκορ στα ιταλικά έγινε, μαζί με ένα μόνο δίσκο αποσπάσματα στα ισπανικά από την παραγωγή της Μαδρίτης. Το αρχικό λεύκωμα απορριμμάτων Λονδίνο χαρακτήρισε πολλές από τις αρχικές αστέρων Παρίσι, αλλά μόνο διατηρείται ένα κλάσμα του σκορ στα αγγλικά. Η ορχηστρική ομάδα Ι Fiamminghi ηχογράφησε ένα CD μελωδίες από το σκορ. Ένα πλήρες σύνολο των instrumental κομμάτια υποστήριξη έχει επίσης κυκλοφορήσει.

Notre Dame de Paris is a French-Canadian musical which debuted on 16 September 1998 in Paris. It is based upon the novel Notre Dame de Paris by the French novelist Victor Hugo. The music was composed by Riccardo Cocciante (also known as Richard Cocciante) and the lyrics are by Luc Plamondon.


Since its debut, it has played throughout France, South Korea, Belgium, Switzerland and Canada. A shorter version in English was performed in 2000 in Las Vegas, Nevada (USA) and a full-length London production, also in English, ran for seventeen months. Popular songs from the show, such as Belle and Le temps des cathédrales have also been translated into Belarusian, Catalan, Czech, German, Lithuanian, Polish, Russian and English.

Notre Dame de Paris, according to the Guinness Book of Records, had the most successful first year of any musical ever. The score has been recorded at least seven times to date (2007): the original French concept album, which featured Israeli singer Achinoam Nini (aka Noa) as Esmeralda was followed by a live, complete recording of the original Paris cast. A complete recording of the score in Italian was made, along with a single disc of excerpts in Spanish from the Madrid production. The original London cast album featured several of the original Paris stars, but only preserved a fraction of the score in English. The orchestral group I Fiamminghi recorded a CD of melodies from the score. A complete set of instrumental backing tracks has also been released.

can't stop laughing

Soothing Rain & Thunder - Sleep Sounds - "Sleep Video" Full HD - Relaxa...

MNEMOSINE la dea della memoria

Κοκοβιός Ότι γράφει δεν ξεγράφει.mpg

''Ο Κύκλος'' μυθιστόρημα Κατερίνας Ν. Θεοφίλη με εικονογράφηση Χρήστου Ν. Θεοφίλη

Eric Clapton/JJ Cale-Call Me The Breeze

The Sherlock Holmes Museum Baker Street (Best video ever)

D.E.F. Orchestra - Hard Day's Night & Love Me Do

Japanese Orientalist Photography - Farhat Art Museum

D.E.F. Orchestra - Hard Day's Night & Love Me Do


Καταπληκτικός τύπος ο Erdal Kizilcay και όλη του η μπάντα!

Γαιδαρος που μιλάει!!! Φάρσα!!

Etta James- seven day fool


Etta James ''επτά ημέρες ανόητος''........ (Μόνο ;;;!)

Tom Waits - Wrong Side of the Road ''Λάθος πλευρά του δρόμου''

''Λάθος πλευρά του δρόμου''

Κ.ΧΑΤΖΗΣ:ΑΝ Σ'ΑΡΝΗΘΩ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ( LIVE )

Το μουράγιο

Bob Dylan - Things Have Changed


''τα πράγματα έχουν αλλάξει...''
'' Things Have Changed ...''
 Bob Dylan

South Lebanon: Siddiqine's Harvest (1/2)

Νότιος Λίβανος - συγκομιδή καπνού (βίντεο 1ον)

Κοκοβιός Ότι γράφει δεν ξεγράφει.mpg

''..κι η τύχη η μαριόλα, όσα δεν φέρνει στην χρονιά, στα φέρνει σε μια ώρα.... ό,τι γράφει - δεν ξεγράφει και ας γίνουν όλα στάχτη''
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)

Η Κατερίνα Ν. Θεοφίλη αυτοκοκκάλως (Τι κομψότης!)

Η Κατερίνα Ν. Θεοφίλη αυτοκοκκάλως (Τι κομψότης!)
Η Κατερίνα Ν. Θεοφίλη αυτοκοκκάλως (Τι κομψότης!)Τέτοια γοητεία δεν μπορεί να την έχουν κι άλλοι σκελετοί...! Με θαυμάζω!

ΑΝΟΗΤΑ ΜΙΚΡΑ ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΡΑΚΟΥΜΕΛ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ

ΑΝΟΗΤΑ ΜΙΚΡΑ ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΡΑΚΟΥΜΕΛ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ

...


Κατερίνα Ν. Θεοφίλη

Η μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα...

santaΚΑΤ.Ν.ΘΕΟΦΙΛΗ 25 Νοεμβρίου 1957 Κοκκινιά Πειραιώς
Η μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα...

"Η σχεδία των πουλιών"
"η σχεδία των πουλιών"
φωτογραφία Κατερίνας Ν. Θεοφίλη - Τσεχία 2009

John Lennon - Imagine3:30
John Lennon - Imagine
319,033 views



Η μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα...


ΕΚΤΟΣ ΟΡΙΩΝ





Η ΘΕΟΦΙΛΗ

Κατερίνα ν. Θεοφίλη... ο πράσινος νεκροθάφτης

Κατερίνα ν. Θεοφίλη... ο πράσινος νεκροθάφτης..

Όοοοοχιιιι άλλοοοο κάρβουνοοοοοοοο....


Όοοοοχιιιι άλλοοοο κάρβουνοοοοοοοο....



δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην είναι θύτης!




4:13


(Lennon & McCarthy)



ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΘΥΤΗΣ......δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην είναι θύτης!

η ιστορία της μούτζας....




Από την ιστορία της «μούτζας»[i] …

Οι Βυζαντινοί πρόγονοι ημών συχνά ανά τας ρύμας και τας πλατείας διεσκέδαζον, παρακολουθούντες το θέαμα τής διαπομπεύσεως. Οι κλέπται, οι μοιχοί και αι μοιχαλίδες, οι δειλοί, οι μέθυσοι, οι αντάρται, εξέχοντα πολλάκις πρόσωπα, πατριάρχαι και βασιλείς, υφίσταντο τότε την ατιμωτικήν περιαγωγήν. Πόσον συνήθης κατά τους Βυζαντινούς χρόνους ήτο η διαπόμπευσις δεικνύει πλήθος Νεοελληνικών φράσεων, αι οποίαι νοούνται μόνον όταν λάβη τις υπ' όψιν τί εγίνετο τότε, προκειμένου να διαπομπευθή τις.
Ό μέλλων λοιπόν να υποστή την διαπόμπευσιν, εν πρώτοις εκουρεύετο. Σήμερον ή κουρά τής κόμης δεν έχει τι το προσβλητικόν, τότε όμως, ότε οι πολίται, πλην των μοναχών και του κλήρου, έφερον μακράν κόμην, το να έμφανισθή τις κουρεμένος ήτο μεγάλη προσβολή.
Πλην των πενθούντων, μόνον οι υποπεσόντες εις παράπτωμα και καταδικασθέντες εκουρεύοντο" συχνά εις τούς Βυζαντινούς χρόνους απαντά ή φράσις : «(ο δείνα) τυπτόμενος και κουρευόμενος, εξοριζέσθω».
Ταύτα λαμβάνων τις υπ' όψιν, θα νοήση τας σημερινάς φράσεις : ά ν τ ε να κ ο υ ρ ε ύ ε σ α ι ή: κουρέματά σου, ήτοι τόσον φαύλος είσαι, ώστε αξίζεις να κουρευθής.
Διά τον αυτόν λόγον σήμερον εις πολλά μέρη κουτρούλα ή κουρεμένη λέγεται ή άτιμος γυνή, επειδή την μοιχαλίδα, προτού την διαπομπεύσουν, την εκούρευον.
Το κουρεύω κατά τούς Βυζαντινούς χρόνους ελέγετο και κ ο υ ρ ά ζ ω, π.χ. : «τον τάδε εκούρασαν μοναχόν» εκουράσθη λοιπόν ο δείνα ή η δείνα εσήμαινεν εκουρεύθη. Το κούρευμα όμως, επειδή ήτο, ως ανωτέρω ελέχθη, συνέπεια κακής συμπεριφοράς, κατεπόνει ψυχικώς τον κουρασθέντα. Εντεύθεν το κουράζω κατήντησε να σημαίνη καταπονώ ου μόνον ψυχικώς, αλλά και σωματικώς.
Ποίος αρά γε σήμερον, όταν λέγη κουράστηκα, φαντάζεται ότι ή καταπόνησίς του έχει σχέσιν με το κούρευμα ;
Εν συνεχεία οι διαπομπεύοντες, ίνα προκαλέσωσι τον γέλωτα των θεατών, ήλειφον το πρόσωπον του διαπομπευθησομένου δι’ ασβόλης, ήτοι καπνιάς, ή επίχρισις δ’ αύτη έδωκεν αφορμήν εις τας σημερινάς φράσεις : α π ο σ β ο λ ώ θ η κ α ή: έμεινα αποσβολωμένος, αίτινες σημαίνουν ησχύνθην τόσον, όσον ο δι’ ασβόλης χρισθείς και μέλλων να διαπομπευθη.
Το ρήμα δήλα δη είναι αντίστοιχον προς το αρχαίον προπηλακίζω. Εν τω Λεξικώ του Σουΐδα αναγινώσκομεν : «προπηλακισμός ύβρις είρηται δε από του πηλόν επιχρίεσθαι τα πρόσωπα των ατιμίαν και ύβριν καταψηφιζομένων».
"Η ασβόλη τότε ελέγετο και μ ο υ τ ζ α (=μουντόν χρώμα), εντεύθεν δ’ έλαβον την αρχήν των το τε σημερινόν ρήμα μουτζώνω ή μ ο υ τ ζ ο υ ρ ώ ν ω, ως και αι φράσεις : έφυγα μουτζωμένος, ήτοι κατησχυμένος, κοίταξε να μη με μουτζουρώσης, ήτοι να μη με προσβάλης, έννοια σου κι’ εγώ σε βάφω, θα σε τιμωρήσω δήλα δή.
Επειδή δε, ίνα δια μούτζης αλείψωσι το πρόσωπον του περιαγομένου, ήπλωνον επί της αιθάλης την παλάμην τής χειρός διαστέλλοντες τους δακτύλους, δια τούτο το υβριστικόν σχήμα, το όποιον αποτελείται εκ τής τοιαύτης τής άκρας χειρός διαθέσεως, εκλήθη μούτζα και το ρήμα μουτζώνω, του οποίου συνώνυμον είναι το φασκελώνω ή σφακελώνω.
Αντί ασβόλης, ήλειφον ενίοτε το πρόσωπον του διαπομπευομένου δια σ ι ν ω π ι δ ί ο υ, ήτοι ερυθράς βαφής. Το έτσι κι’ έτσι κόκκινος κι’ έτσι κατακόκκινος, το λεγόμενον υπό του απελπισθέντος και μη έχοντος ελπίδα βελτιώσεως, εκ του ανωτέρω έχει την αρχήν.
Ο εξετασθείς και αθώος αποδειχθείς εννοείται ότι παρουσιάζετο εις την κοινωνίαν με λευκόν πρόσωπον, ως αντιστρόφως ο ένοχος και μέλλων να περιαχθή μαυροπρόσωπος. Δι’ αυτό λέγομεν σήμερον : βγήκε ασπροπρόσωπος και : κοίταξε να μη με μουτζουρώσης, ήτοι να μη με κάνης να εντραπώ δια την συμπεριφοράν σου.
Τον ένοχον κατόπιν ανεβίβαζον συνηθέστατα επί όνου, ούτω πως μάλιστα, ώστε να βλέπη προς τα οπίσθια τού ζώου και να κρατή την ουράν του. Εκ τής στάσεως ταύτης προήλθεν ή σημερινή φράσις : τον (την) ανέβασαν στο γάιδαρο. Την εντροπήν δε του εποχουμένου δηλοί ή κοινή σημερινή φράσις : θαρρούσα πώς ήμουνα ‘ς τό γάιδαρο καβάλλα.
Τον διά των οδών περιφερόμενον οι παρακολουθούντες το θέαμα ου μόνον ενέπαιζον, διαφόρους σκωπτικούς εις αυτόν απευθύνοντες λόγους, αλλά και, προς ύβριν, και ίνα περισσότερος γίνεται θόρυβος, εκρέμων κώδωνας από του λαιμού του ή και τον υπεδέχοντο με κωδωνοκρουσίας, όπερ τελευταίον έθιμον υποδεικνύει το εν Ονειροκριτικώ του Θ' μ.Χ. αιώνος : «εάν δε γύναιον ίδη ότι σημαντήριον σημαίνει, θέατρον αισχύνης έσται παντί τω λαώ». Πβ. και τας σημερινάς εν Αιτωλία φράσεις : του βάρισαν καμπάνα, ήτοι αυστηρώς τον ετιμώρησαν, καί : ταχιά θ’ άκούης τ’ γκαμπάνα σου, ήτοι την τιμωρίαν σου. Διά τούτο σήμερον : τόν εκουδούνισαν καί, κατά τόπους : τον εκαμπάνισαν σημαίνει τον διεπόμπευσαν, κοινότερον δε λέγομεν : άντε ν’ ακούσης τα κουδούνια σου, τας κατά σου δήλα δή κατηγορίας. Αυτή είναι η αρχή τής φράσεως, δι’ ο δεν έχουσι δίκαιον οι φρονούντες, ότι το τ ή ς κ ρ έ μ α σ α ν κ ο υ δ ο ύ ν ι α ελέχθη περί γυναικός, τής οποίας διαλαλούνται και ακούονται παντού αι ένοχοι μετ’ ανδρών σχέσεις, ως από αποστάσεως ακούονται οι ήχοι των κωδώνων των από του λαιμού ζώων αποκρεμαμένων.
Οι θεαταί όμως και οι την πομπήν παρακολουθούντες δεν ηρκούντο εις τούς κωδωνισμούς τον διαπομπευόμενον έτυπτον με εντόσθια αιγοπροβάτων, έρριπτον δε κατ' αυτού και αποχωρήματα. Τά σημερινά : τον έχεσα, θαρρώ πώς θάσε χέσω, δέν ήσαν απλούν σχήμα λόγου, αλλά πραγματικότης. Τα ριπτόμενα όμως αποχωρήματα εμόλυνον ου μόνον τον διαπομπευόμενον, αλλά και τον όνον εφ’ ου επέβαινεν ούτος. Τώρα εννοεί τις την σημασίαν τού παγκοίνου : του ‘χεσα το γάιδαρο (‘ς το ξύλο).
Οσάκις το παράπτωμα τού πομπευομένου δεν ήτο μέγα, ούτος υφίστατο οίας ανωτέρω είπον ατιμώσεις εάν όμως ούτος είχε μετάσχει εγκλήματος καθοσιώσεως ή αποτυχούσης ανταρσίας ή οι καιροί, καθ' ους είχε διαπραχθή το έγκλημα, ήσαν τεταραγμένοι και τα πάθη ισχυρά, τότε ούτος περιήγετο, αφ’ ου πρότερον ετυφλούτο. Τότε είχεν ου μόνον μούτζες, αλλά και τύφλες, ήτο, όπως σκωπτικώς έλεγον, μούτζουφλος ή μούρτζουφλος (=μουτζότυφλος).
Φανερόν εκ των ανωτέρω καθίσταται πρώτον πόθεν ή σημερινή φράσις : τύφλες και μούτζες νά ‘χης και δεύτερον διατί το ύβριστικόν σημερινόν σχήμα, η μούτζα, λέγεται και τύφλα και τό μουτζώνω τυφλώνω.
Η διαπόμπευσις ελέγετο και άτιμος θρίαμβος και πομπή, μεταπεσούσης της αρχαίας σημασίας τής λέξεως. Δι’ αυτό σήμερον η λέξις μ π ο μ π ή έχει κακήν σημασίαν, δηλούσα την επίψογον συμπεριφοράν και πράξιν. πβ. : δεν πάς να δής (ν'ακούσης) τοις μπόμπες σου; να χαθής, μπομπεμένη, εκατσ’ ή μπομπή ‘ς τη στράτα κι’ αναγέλα τους διαβάτες.
Τέλος, επειδή του πομπευομένου προηγείτο ειδικός υπηρέτης, σύρων τον όνον, πλατσάριος καλούμενος, διαλαλών το έγκλημα εκείνου, το δε διαλαλώ ελέγετο κιβεντίζω ή γιβεντίζω, διά τούτο σήμερον πολλαχού τά γίβεντα ή τά γέβεντα συνωνυμούσι τω άτιμοι πράξεις και επίψογοι, το δε γιβεντισμένος ή γεβεντισμένος τω φαύλος και άτιμος.

[i] Φαίδωνος Κουκουλέ, «Βυζαντινών βίος και πολιτισμός», τ. Ε΄ «η νέα ελληνική γλώσσα και τα βυζαντινά και μεταβυζαντινά έθιμα», σ. 6-8, εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 1952.

(Αντιγραφή από την σελίδα www.fotoart.gr)


ΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ




ANGELO SALA (1576 - 1637)

Αυτοδίδακτος χημικός, πειραματίστηκε με τα άλατα του αργύρου και το 1614 δημοσίευσε ότι ο νιτρικός άργυρος και το χαρτί που ήταν τυλιγμένος, μαύρισαν εξαιτίας του ήλιου. Παρόμοιες παρατηρήσεις είχε κάνει και ο Robert Boyle άλλα είχε δώσει την λανθασμένη εξήγηση, ότι αυτό συμβαίνει εξαιτίας του αέρα και όχι εξαιτίας του ηλιακού φωτός.


JOHANN HEINRICH SCHULZE (1687 - 1744)
Γερμανός καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Altdorf απέδειξε πειραματικά ότι ο νιτρικός άργυρος μαυρίζει στο φως και όχι εξαιτίας της θερμότητας. Και είναι ο πρώτος που έκανε φωτογράμματα με μάσκες από χαρτί. Τα αποτελέσματα του ήταν προσωρινά γιατί δεν είχε βρει τρόπο να στερεώνει τις εικόνες του. Οι τόσο σημαντικές παρατηρήσεις του, που άνοιξαν τον δρόμο για την ανακάλυψη της φωτογραφίας, δεν έγιναν γνωστές παρά μόνο μετά τον θάνατό του.


CARL WILLIAM SCHEELE (1742-1786)
Σουηδός επιστήμονας, στην ουσία αυτοδίδακτος. Δουλεύοντας βοήθος σε φαρμακείο έδειξε το ταλέντο του στη χημεία από πολύ νωρίς. Παρόλο που του προτάθηκε να συνεχίσει τις σπούδες του στο Λονδίνο ή στο Βερολίνο λειτούργησε ένα φαρμακείο στο Kφping που έζησε όλη του την ζωή και εκεί έκανε όλες τις σημαντικές ανακαλύψεις του. Τόν ενδιέφεραν τα θέματα της Χημικής ανάλυσης. Ασχολήθηκε και με τη δράση του φωτός στα άλατα του αργύρου, και άνοιξε τον δρόμο για τη χημεία της φωτογραφίας καθώς τα πειράματα περιγράφονται και καταγράφονται με πιο επιστημονικό τρόπο και η δημοσιεύση τους αποτελεί δυνατό όπλο στα χέρια των επόμενων ερευνητών.

JOSEPH NICEPHORE NIEPCE

JOSEPH NICEPHORE NIEPCE (1765-1833)
Δεν είναι περίεργο που την πρώτη φωτογραφίκη εικόνα την σταθεροποίησε αυτός ο Γάλλος πολυπράγμων εφευρέτης, το 1826.Την μεθόδο του την όνόμασε "ηλιογραφία" και προσπαθούσε από το 1814 να πετύχει κάτι αντίστοιχο. Πρακτικά η μεθοδός του ήταν δύσχρηστη, γιατί απαιτούσε μεγάλους χρόνους έκθεσης (είναι χαρακτηριστική η 8ωρη έκθεση που χρειάστηκε η πρώτη γνωστή σε εμάς, φωτογραφία του). Το συμβόλαιο συνεργασίας που υπέγραψε το 1829 με τον Daguerre, αποτελεί ορόσημο για την φωτογραφία, παρόλο που ο Daguerre ανάπτυξε μια δικιά του φωτογραφική μέθοδο, μετά τον θάνατο του Niepce το 1833.

THOMAS WEDGWOOD

THOMAS WEDGWOOD (1771-1805)
Παρά τα προβλήματα υγείας και την διακοπή των σπούδων του ,ο ιδιοφυής γιός του γνωστού κεραμίστα Josef Wedwood, πειραματίζετε με τον νιτρικό άργυρο με σκοπό να καταγράψει φωτογράμματα και εικόνες από την camera opscura. Tα καταφέρνει με την βοήθεια του φίλου του Davy, έναν απο τους σημαντικότερους χημικούς όλων των εποχών. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι δεν μπόρεσε να βρεί τρόπο να στερεώσει τις εικόνες του, και είχε την ατυχία λόγω των προβλημάτων της υγείας του, η ζωή του να είναι σύντομη. Έτσι τις είκονες του, (οι περισσότερες φωτογράμματα) μπορούσε να τις παρατηρεί μόνο κάτω από πολύ χαμηλό φώς, γιατί διαφορετικά μαύριζαν.

SIR HUMPHRY DAVY

SIR HUMPHRY DAVY (1778-1829)
Το χημικό μυαλό, φίλος και βοηθός του Wedgwood στις προσπάθειες του. Το 1802 δημοσίευσαν τα αποτελέσματα των πειραματισμών τους και ο Davy τα παρουσίασε στην Royal society. Παρόλο που ο Davy έλυσε διάφορα προβλήματα και έκανε πολλές σημαντικές ανακαλύψεις στη χημεία, δεν μπόρεσε ούτε αυτός να λύσει το πρόβλημα της στερέωσης των εικόνων.

LOUIS JACQUES MANDE DAGUERRE

LOUIS JACQUES MANDE DAGUERRE (1787-1851)
Ξεκίνησε σαν αρχιτέκτονας, μετά ζωγράφος και κατασκευαστής θεατρικών σκηνικών, δική του επινόηση είναι το diorama. Χρησιμοποιούσε πολύ συχνά την camera obscura σαν βοήθημα στην ζωγραφική του και του έγινε έμμονη ιδέα να καταγράψει τις εικόνες με κάποιο χημικό και εύκολο τρόπο. Το 1826 έμαθε για τα πειράματα του Niepce και το 1829 υπέγραψε μαζί του ένα συμβόλαιο συνεργασίας για την ανάπτυξη μιας φωτογραφικής μεθόδου. Μετά τον θάνατο του Niepce συνέχισε μόνος του και με επιμονή ανακάλυψε μια διαφορετική μέδοθο, πρακτικότερη, που την ονόμασε Daguerreotype. Η ανακοίνωση της μεθόδου του στην Γαλλική ακαδημία επιστημών τον Αύγουστο του 1839 από τον Arago, η αγορά της μεθόδου από την Γαλλική κυβέρνηση και το "δωρισμά" της σε όλο τον κόσμο, θεωρείται η επίσημη αρχή της φωτογραφίας και χάρισε στον Daguerre κύρος και χρήματα.

SIR JOHN FREDERICK WILLIAM HERSCHEL

SIR JOHN FREDERICK WILLIAM HERSCHEL (1792-1871)
Θα μπορούσε να τα έχει κάνει όλα για την εφεύρεση της φωτογραφίας μόνος του, αλλά αυτός ο πολυτάλαντος " sportsman " των επιστημών, την χρειάζονταν μάλλον λιγότερο από όλους τους άλλους, καθώς ανάμεσα στα πολλά ταλέντα του περιλαμβάνονταν και το πολύ καλό σχέδιο. 'Ηδη απο το 1819 ανακαλύπτει την ιδιότητα του θειοθειικού νατρίου (hypo) να διαλύει τα άλατα του αργύρου και είναι αυτός που λύνει με αυτό τον τρόπο το πρόβλημα στερέωσης των εικόνων στον φίλο του Talbot. Είναι αυτός που πρωτοαναφέρετε στον όρο "φωτογραφία" και στους όρους" αρνητικό" και" θετικό". Πρώτος αυτός φωτογραφίζει σε γυάλινο αρνητικό και τέλος ανακαλύπτει και μια διαφορετική φωτογραφική μέθοδο την "κυανοτυπία". Η επικοινωνία του με όλους τους σημαντικούς επιστήμονες του καιρού του στην Ευρώπη και οι καινούργιες ιδέες του σε πολλούς επιστημονικούς τομείς, τον κάνουν αδιαφιλονίκητο αρχήγο μιας ανανεωτικής τάσης στους Αγγλικούς και ευρωπαικούς επιστημονικούς κύκλους του 19ου αιώνα.


WILLIAM HENRY FOX TALBOT (1800-1877)
Φιλόλογος, Αιγυπτιολόγος, μαθηματικός, κλασικιστής, φυσικός, μεταφραστής της σφηνοειδούς γραφής των Χαλδαίων, με τις εφευρέσεις του στην φωτογραφία έβαλε τις βάσεις για την ανάπτυξη αυτής της τέχνης και επιστήμης, για τα επόμενα 150 χρόνια. Μετά από ένα ταξίδι στη Ιταλία όπου χρησιμοποίησε μια camera lucida για να σχεδιάσει διάφορα τοπία της λίμνης Como και την δυσκολία που είχε στο σχέδιο, αποφάσισε να βρεί έναν πιό εύκολο τρόπο να καταγράφει εικόνες. Και το πέτυχε σχετικά σύντομα, ήδη το 1835 καταφέρνει να φωτογραφήσει το πρώτο αρνητικό, το γνωστό παράθυρο. Μεγάλη του ανακάλυψη η ύπαρξη της "λανθάνουσας εικόνας" που μειώνει πάρα πολύ τους χρόνους έκθεσης. Με την βοήθεια του φίλου του Herschel τις συμβούλες και τις παρενέσεις του, φτάνει σε εντυπωσιακά απότελεσμα που τα ανακοινώνει τον Ιανουάριο του 1839 στην royal society. Από τότε Άγγλοι και Γάλλοι διαφωνούν για το ποιός πρωτοανακοίνωσε την ανακάλυψη της φωτογραφίας.


HERCULES FLORΕNCE (1804 - 1879)
Λίγα πράγματα είναι γνωστά για την ζωή του .Το 1824 βρίσκεται στην Βραζιλία και συμμετέχει σε μια επιστημονική αποστολή στον αμαζόνιο.Εκεί τόν πρωτοαπασχολεί να βρεί τρόπους να καταγράψει φωτογραφικά τις εικόνες του ταξιδιού του. Από το 1830 αφιερώνεται στην μελέτη και στους πειραματισμούς σχετικά με την φωτογραφία και δίνει στο δικαιώμα στην Βραζιλία να διεκδικει ότι είναι ένας από τους τόπους που ανακαλύφθηκε η φωτογραφία.


HIPPOLYTE BAYARD (1807 - 1887)
Ο πιο αδικημένος πρωτεργάτης της φωτογραφίας. Ανακάλυψε μια απευθείας θετική φωτογραφική μέθοδο. Ήταν ο πρώτος που έκανε μια φωτογραφική έκθεση (και μάλιστα για φιλανθρωπικούς σκοπούς), ό πρώτος που συνδύασε δύο αρνητικά για μια φωτογραφία. Η υπαλληλική σχέση του με το Γαλλικό κράτος και μια βοήθεια 500 φράγκων που πήρε από τον Arago σαν βοήθεια για την ανάπτυξη της μεθόδου του, απέτρεψαν το να είναι αυτός που θα ανακοίνωνε την εφεύρεση της φωτογραφίας στην Γαλλίκη ακαδημία επιστημών. Η απογοήτευση και η στεναχώρια του ήταν απόλυτα δικαιολογημένες.


ANNA ATKINS (1799- 1871)
Μπορούμε να την θεωρήσουμε σαν την πρώτη γυναίκα φωτογράφο. Σπούδασε βοτανολογία σε μια εποχή που η πρόσβαση στην επιστήμη και στις σπουδές για τις γυναίκες, ήταν σχεδόν αδύνατη. Το 1841 ήρθε σε επαφή με Talbot τον που ήταν φίλος του πατέρα της. Αμέσως κατάλαβε τις δυνατότητες που έδινε η φωτογραφία στην επιστημονική έρευνα και καταγραφή. Δούλεψε με την μέθοδο της κυανοτυπίας - μια τεχνική που μόλις είχε ανακαλύψει ο John Herschel - που μάλλον της είχε φανεί ευκολότερη. Χάρη στην σταθερότητα της κυανοτυπίας σώζονται πολλές από τις εικόνες της. Τον Οκτώβριο του 1843 έγινε η πρώτη έκδοση του βιβλίου της "British Algae:Cyanotype Impressions" που ολοκληρώθηκε σε μια περίοδο 10 χρόνων και προηγήθηκε του "The Pencil of Nature" του Talbot και είναι η πρώτη φωτογραφική έκδοση.
καθίκια! με σταυρώσατε!

ούτε το κόστος των καρφιών μου δεν άξιζαν...









φωτογραφία: Χρήστος Ν. Θεοφίλης
ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ οι φωτογραφίες και τα εικαστικά έργα του Χρήστου Ν. Θεοφίλη καθώς και τα κείμενα της Κατερίνας Ν. Θεοφίλη είναι νομικώς κατοχυρωμένα. Η αναδημοσίευσή τους επιτρέπεται εφ'όσον αναφέρεται ο δημιουργός τους.

Κατερίνα Ν. Θεοφίλη

Κατερίνα Ν. Θεοφίλη
Κατερίνα Ν. Θεοφίλη

"η σχεδία των πουλιών"φωτογραφία Κατερίνας Ν. Θεοφίλη - Τσεχία 2009

"η σχεδία των πουλιών"φωτογραφία Κατερίνας Ν. Θεοφίλη - Τσεχία 2009
"η σχεδία των πουλιών"φωτογραφία Κατερίνας Ν. Θεοφίλη - Τσεχία 2009

"η σχεδία των πουλιών"φωτογραφία Κατερίνας Ν. Θεοφίλη - Τσεχία 2009

"η σχεδία των πουλιών"φωτογραφία Κατερίνας Ν. Θεοφίλη - Τσεχία 2009
"η σχεδία των πουλιών"φωτογραφία Κατερίνας Ν. Θεοφίλη - Τσεχία 2009